Καρόλου Ντήλ 3, Θεσσαλονίκη
+30 2310 222540

Χρόνος, ο παράλογος δυνάστης

Άρθρο του Κων/νου Καραπαναγιώτη, Χειρουργού Μαστού

«Όταν φλερτάρεις ένα κορίτσι, η μία ώρα φαίνεται απλά σαν 1 δευτερόλεπτο. Όταν όμως κάθεσαι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, το 1 δευτερόλεπτο φαίνεται σα μία ώρα. Αυτό είναι η σχετικότητα»


Albert Einstein

Αυτή την εβδομάδα, καθώς μιλούσα με μία ασθενή μου, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν  μπορούσα να θυμηθώ πόσος καιρός είχε περάσει από τότε που διαγνώστηκε με καρκίνο. Ξαφνιαστήκαμε και οι δύο όταν καταλάβαμε ότι είχαν περάσει 3 χρόνια από τότε που ολοκλήρωσε τον τελευταίο κύκλο των χημειοθεραπειών.

Πραγματικά φαινόταν σαν να είχε περάσει μόλις μία μέρα. Πώς πέρασε τόσος καιρός χωρίς να το καταλάβουμε; Το ευφυολόγημα του Einstein φαίνεται επίκαιρο κατά τη διάρκεια συζητήσεων σχετικά με το πώς ο καρκίνος αλλάζει την αντίληψή μας για το χρόνο.

Στα δικά μου μάτια η συγκεκριμένη διαπίστωση, μου δημιουργεί την εικόνα ενός ανθρώπου που του κάνουν έξωση από το σπίτι του, που κλειδώνεται και απομονώνεται σ΄ένα τραίνο που ταξιδεύει και μάλιστα χωρίς να γνωρίζει ούτε πόσο καιρό θα διαρκέσει το ταξίδι αλλά ούτε και τον προορισμό. Σύντομα, από τη μία ο χρόνος χάνει τη σημασία του από την άλλη όμως-κατά έναν περίεργο τρόπο- καταδυναστεύει τον ταξιδιώτη με τη μονότονη και διαπεραστική παρουσία του. Κάθε στιγμή που περνάει μας υπενθυμίζει ότι κανείς μας δεν μπορεί να αποφύγει την κατάληξη της ζωής. Ο καρκίνος είναι μοναδικός λόγω του ότι έχει την ιδιότητα από τη μία να επιμηκύνει αέναα το χρόνο, ενώ από την άλλη μπορεί να τον συμπιέζει σε στιγμές που εξαφανίζονται πολύ γρήγορα παρ’όλη την προσπάθεια που κάνει κάποιος για να τις διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.

Αρκετοί ασθενείς που έχουν περάσει μέσα από τη διαδικασία θεραπείας από τον καρκίνο, για προφανείς λόγους βιώνουν μία επιβράδυνση του χρόνου. Η κουραστική καθημερινότητα-τοποθέτηση της περούκας, επίσκεψη στον ογκολόγο, αναμονή ως ότου βελτιωθεί το αίσθημα κούρασης-μοιάζουν σαν να διασχίζεις τον Ειρηνικό Ωκεανό κολυμπώντας, απολύτως εξουθενωτικά χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται πότε ολοκληρώνεται όλη αυτή η διαδικασία. Ανεπιθύμητοι επισκέπτες όπως η ναυτία μας επισκέπτονται και κρατούν για μεγάλο διάστημα. Οι ασθενείς μετρούν τις μέρες μέχρι επιτέλους να ακούσουν το πολυπόθητο «Τελείωσες». Δυστυχώς η περίοδος της ανάρρωσης μπορεί και αυτή να διαρκέσει αρκετά. Καμιά φορά δείχνω το ημερολόγιο και λέω «Να αυτή είναι η μέρα που θα πρέπει να κουρευτείς» και απορούμε για το πόσες βδομάδες πέρασαν μεταξύ του τότε και του τώρα. Οι καρκινοπαθείς δε χρειάζονται τον Einstein για να τους υπενθυμίζει ότι το αντίθετο της ρήσης «ο χρόνος πετάει όταν διασκεδάζεις» είναι «ο χρόνος σέρνεται όταν κάνεις χημειοθεραπεία».

Καθώς κοντεύει η τελευταία μέρα της θεραπείας ο χρόνος επιταχύνει. Η επιστροφή στην εργασία και στις καθημερινές δραστηριότητες βοηθάνε το μυαλό να εστιάσει σε κάτι νέο. Το ηθικό αναπτερώνεται, σταματούν να μας στραγγαλίζουν οι ανησυχίες. Με όλο το σεβασμό προς την ομάδα των ογκολόγων, για έναν ασθενή που πάσχει από καρκίνο η ρήση «μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται»είναι κατι το φυσιολογικο και ευχαριστο. Επίσης, μην ξεχνάμε και τις επιτυχίες: πολλοί άνθρωποι χαρακτηρίζονται πλέον ως «πρώην καρκινοπαθείς», κάτι που ψυχολογικά βοηθάει τον άνθρωπο να θάψει κακές αναμνήσεις.

Πράγματι, ο χρόνος κυλάει με περίεργο τρόπο στον κόσμο των καρκινοπαθών- από τη μία μπορεί να προχωράει πολύ αργά από τη μία μέρα στην επόμενη, παρατείνοντας έτσι την ταλαιπωρία, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να «πετάει». Όσο περισσότερο κάποιος σκέφτεται το χρόνο, τόσο περισσότερο θυμώνει με τα καπρίτσια του, περνάει πολύ αργά για να μας ανακουφίσει από την ταλαιπωρία και πολύ γρήγορα για να μας πάρει μακριά.  Μακάρι όσοι ζουν με καρκίνο να αψηφούν το χρόνο, επιμηκύνοντάς τον για να συμβαδίσει με τις επιθυμίες μας, επιταχύνοντάς τον όταν καταντάει ενοχλητικός και πάντα να μπορούν να καταλάβουν πότε ο χρόνος δείχνει έλεος και επιβραδύνει για να μπορέσουμε να περάσουμε όσο απομένει με αυτούς που αγαπάμε.

Αυτές τις  σκέψεις θέλησα να μοιραστώ μαζί σας αγαπητοί/ές μου πιστεύοντας ότι θα μπορούσα να συμβάλλω στην καλύτερη κατανόηση αυτού του ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ…

error: Content is protected !!